8:24 e paradites | Posted by Faqja Informative Shqiptare
- Po largohesh shpinen po ma kthen,
te vetmuar zemren po ma len.
Akoma pa u largu ke filluar me me munguar,
qka ti bej zemres kur ti te kesh shkuar.
Sapo dashuria na lindi e filloi te forcohet,
zemra prej zemres po ndahet e largohet.
Sepse largesia po me lendon.
Dhimbje te medha me shkakton.
Kete zbraztire si ta mbush me thyaj,
e kete zjarr ne zemer si ta shuaj.
Si me vete zemer e shpirt mi ke marre,
kete mall nuk mund ta shuaj as drini i bardhe.
Ajo qka me ofron pak qetesi,
eshte shpresa se do te me kthehesh prape ti.
Posted by Faqja Informative Shqiptare
on 8:24 e paradites. Filed under
poezi
.
You can follow any responses to this entry through the
RSS 2.0.
Feel free to leave a response
