Besnikëria, sjellje e lindur apo e fituar?!
Në disa shoqëri, besnikëria e bashkëshortit është një nga vlerat
kryesore. Në disa shoqëri të tjera mbizotëron poligamia. Shumica e
këtyre shoqërive e dënojnë shkeljen e kurorës. Në çdo rast besnikëria
është një sjellje e natyrshme. Në mbretërinë e kafshëve ka mbizotëruar
praktika e dashurisë së lirë. Meshkujt dhe femrat e llojeve të ndryshme
shumëzohen me shumë partnerë. Sipas Gerard Leleu, tek njerëzit
besnikëria është bazë biologjike e zhvilluar si instinkt i tërheqjes që
në fëmijëri. Tek të rriturit demonstrojnë një nevojë për të qenë në
kontakt në anën instinktive dhe afektit seksual. Për anën psikologjike
dhe shpirtërore, Gerard Leleu vë në dukje se nevoja për siguri është
përfundim i një ëndrre të madhe dashurie, dashuri shpirtërore e cila na
bën të jemi besnikë.
Tradicionalisht të jesh besnik do të thotë të kesh vetëm një partner në sferën e tërheqjes seksuale dhe psikologjike. Kur martesa është e bazuar në pika të tjera dhe për qëllime të tjera, jo në dashuri, gruaja duhet të tregojë besnikëri absolute për të mos u dënuar, izoluar, futur në burg apo vrarë, ashtu siç e praktikojnë disa shoqëri. Besnikëria është një fenomen që evoluon ashtu si shoqëria. Gratë pas luftës së tyre për emancipim, për afrim me botën e punës, kanë fituar një liri të re në drejtimin e emocioneve seksuale. Tashmë të femrat e pabesa nuk janë më një tabu. Gjatë jetës humbën detyrimet morale (fetare dhe civile), u hoqën kërcënimet për tradhti bashkëshortore.
Tashmë nuk ka detyrime për besnikëri në një lidhje, por ndjenja e dashurisë dhe dëshirës për partnerin. Tashmë martesa është e bazuar kryesisht tek ndjenjat, megjithatë bashkimet e njerëzve janë më pak të qëndrueshme. Megjithatë, po shohim një rritje të numrit të njerëzve që bëjnë jetë të dyfishtë apo të trefishtë e shkaktuar kjo nga nevoja për ndryshim dhe dëshira për të kombinuar stabilitetin e martesës me atë që quhet “djegia e jetës”. Edhe pse besnikëria është duke humbur terren gjithnjë e më shumë , kjo sjellje nuk duket se po zhduket. Për 70% të grave përkufizimi i lumturisë është të ketë një burrë të ardhshëm, besnik.
Tradicionalisht të jesh besnik do të thotë të kesh vetëm një partner në sferën e tërheqjes seksuale dhe psikologjike. Kur martesa është e bazuar në pika të tjera dhe për qëllime të tjera, jo në dashuri, gruaja duhet të tregojë besnikëri absolute për të mos u dënuar, izoluar, futur në burg apo vrarë, ashtu siç e praktikojnë disa shoqëri. Besnikëria është një fenomen që evoluon ashtu si shoqëria. Gratë pas luftës së tyre për emancipim, për afrim me botën e punës, kanë fituar një liri të re në drejtimin e emocioneve seksuale. Tashmë të femrat e pabesa nuk janë më një tabu. Gjatë jetës humbën detyrimet morale (fetare dhe civile), u hoqën kërcënimet për tradhti bashkëshortore.
Tashmë nuk ka detyrime për besnikëri në një lidhje, por ndjenja e dashurisë dhe dëshirës për partnerin. Tashmë martesa është e bazuar kryesisht tek ndjenjat, megjithatë bashkimet e njerëzve janë më pak të qëndrueshme. Megjithatë, po shohim një rritje të numrit të njerëzve që bëjnë jetë të dyfishtë apo të trefishtë e shkaktuar kjo nga nevoja për ndryshim dhe dëshira për të kombinuar stabilitetin e martesës me atë që quhet “djegia e jetës”. Edhe pse besnikëria është duke humbur terren gjithnjë e më shumë , kjo sjellje nuk duket se po zhduket. Për 70% të grave përkufizimi i lumturisë është të ketë një burrë të ardhshëm, besnik.